Ο Αρχαίος Λοιμός είναι μία θανατηφόρα ασθένεια με ποσοστό θνησιμότητας 100%, η οποία όμως προκύπτει από την παράλληλη μόλυνση με δύο διαφορετικούς τεχνητά κατασκευασμένους ιούς. Ο κάθε ένας από τους δύο αυτούς ιούς RNA είναι από μόνος του εντελώς ακίνδυνος για τον ξενιστή του, αλλά άπαξ και μολύνει έναν άνθρωπο, συνεχίζει να αντιγράφεται εσαεί μέσα του, περιμένοντας τον δεύτερο ιό, για να ενεργοποιηθεί. Είναι σαφές ότι οι δύο ιοί που προκαλούν την ασθένεια αποτελούν προϊόντα βιολογικού πολέμου και κατασκευάστηκαν από τους επιστήμονες της χώρας των Εχθρών Πέρα από την Θάλασσα, για να πλήξουν την στρατιωτικά πιο ισχυρή Παλαιά Πολιτεία, στο πλαίσιο του Μεγάλου Πολέμου που αφάνισε το μεγαλύτερο μέρος της Ανθρωπότητας.
Μία αρρώστια βέβαια αποτελούμενη από δύο διαφορετικούς ιούς που πρέπει να συνυπάρξουν για να γίνουν επικίνδυνοι για τον ξενιστή τους, εκ πρώτης όψεως, ίσως φαίνεται κάπως ακατάλληλη για βιολογικό όπλο. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Διότι στόχος της ασθένειας αυτής δεν είναι μονάχα ο αποδεκατισμός του εχθρικού πληθυσμού, που θα ερημώσει την χώρα του, καθιστώντας την πιο ευάλωτη σε μία κατακτητική επίθεση, ακολουθούμενη από εποικισμό. Φτιάχνοντας την ασθένεια, οι Εχθροί Πέρα από την Θάλασσα δεν ήθελαν απλά να σκοτώσουν πολλούς από τους αντιπάλους τους, αλλά να πετύχουν ένα ισχυρό πλήγμα στον τρόπο ζωής και σκέψης τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και οι δύο ιοί είναι ιοί μεταδιδόμενοι σεξουαλικά. Μία τέτοια αρρώστια θα μπορούσε κυριολεκτικά να γονατίσει μία σεξουαλικά απελευθερωμένη κοινωνία, όπως εκείνη της Παλαιάς Πολιτείας, αναγκάζοντας τους επιζώντες, προκειμένου να γλυτώσουν από την αρρώστια να περιορίσουν την ελευθερία τους ως προς αυτόν τον τομέα και να αποκτήσουν συνεπώς μία νοοτροπία πολύ πιο κοντινή στην πιο συντηρητική σε αυτά τα θέματα κοσμοαντίληψη των Εχθρών Πέρα από την Θάλασσα. Βασικός στόχος της ασθένειας αυτής λοιπόν δεν ήταν οι ανθρώπινες ζωές, αλλά οι ανθρώπινες ελευθερίες.
Και ακόμα και αν η Παλαιά Πολιτεία, πριν καταρρεύσει λόγω της ασθένειας, κατάφερε να αντεπιτεθεί, εξαπολύοντας έναν πυρηνικό Αρμαγεδδώνα ενάντια στους εχθρούς της που μόλυναν τους κατοίκους της με τον αρχαίο λοιμό, με αποτέλεσμα οι Εχθροί Πέρα από την Θάλασσα να μην προλάβουν να χαρούν τα αποτελέσματα της απάνθρωπης δράσης τους, η ζημιά όσον αφορά την προσωπική ελευθερία των επιζώντων έγινε και μέσα από τις στάχτες της καταστροφής, αναδύθηκε ένας νέος θεσμός, εν προκειμένω το Ιερό Τάγμα, πρόθυμος να περιορίσει τις ελευθερίες των τελευταίων επιζώντων της Παλαιάς Πολιτείας, προκειμένου να διασφαλίσει την μακροχρόνια διαβίωσή των κατοίκων της Νέας Αρκ, αλλά και την διαιώνιση της δικής του εξουσίας. Και αν και για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να επισημάνουμε ότι το Ιερό Τάγμα δεν είχε καμία ανάμειξη με την δημιουργία ή την διασπορά του Αρχαίου Λοιμού, θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή για να επιτύχει τον πλήρη έλεγχο της κοινωνίας, τον οποίο και διατήρησε για σχεδόν πεντακόσια χρόνια από τότε.
Ο Αρχαίος Λοιμός δεν είναι απλά το προϊόν ενός ανήθικου πολεμιστή, αλλά το προϊόν ενός πραγματικού τρομοκράτη. Στόχος του, δεν είναι απλά να σκοτώσει πολλούς, αλλά και να τρομοκρατήσει, προκαλώντας θανάτους τόσο τραγικούς, αλλά και ξαφνικούς, ώστε κανείς ποτέ, όσο και αν ο ίδιος προσέχει, να μην αισθάνεται ασφαλής. Ο Αρχαίος Λοιμός, μέχρι την στιγμή που επιφέρει τον θάνατο είναι ασθένεια απόλυτα ασυμπτωματική. Ανιχνεύεται μεν με ειδικούς αιματολογικούς ελέγχους που ανέπτυξε το Ιερό Τάγμα, αλλά ο φορέας δεν καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, μέχρι την στιγμή που πεθαίνει, ενώ και ο θάνατος έρχεται τόσο ξαφνικά που τις περισσότερες φορές ίσως και ο ίδιος ο θανών να μην προλαβαίνει να καταλάβει το τι του συμβαίνει. Πεθαίνοντας όμως, σκορπά γύρω του τον θάνατο, προκαλώντας και άλλους παράπλευρους θανάτους και τραυματισμούς.
Αλλά πώς λειτουργεί ο Αρχαίος Λοιμός; Όπως προαναφέρθηκε, αποτελείται από δύο διαφορετικούς σεξουαλικά μεταδιδόμενους ιούς mRNA. Το Ιερό Τάγμα που κατάφερε να τους απομονώσει στα μυστικά του εργαστήρια, τους ονόμασε "κυρίως ιό" και "ιό πυροκροτητή".
Η δουλειά του "κυρίως ιού" είναι να εισβάλει στο εσωτερικό των ανθρωπίνων κυττάρων και να παρεμβληθεί στην διαδικασία παραγωγής πρωτεϊνών, ώστε να παράγει μία νέα βιοχημική ουσία που απελευθερώνεται έπειτα και κυκλοφορεί παραμένοντας αδρανής στο αίμα του φορέα μέχρι να έρθει σε επαφή με τον "πυροκροτητή ιό". Η ουσία αυτή είναι δυνάμει εκρηκτική, μπορεί δηλαδή να εκραγεί, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή στο σώμα του φορέα και αν υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες, κάνοντας τον ίδιο τον φορέα να ανατιναχτεί, σκοτώνοντας και όποιον βρίσκεται κοντά του την στιγμή της έκρηξης. Ο ιός δηλαδή παράγει από τα υλικά που βρίσκει στο ανθρώπινο σώμα εκατομμύρια βιολογικές βόμβες που κυκλοφορούν στο αίμα περιμένοντας να εκραγούν. Και κάθε εκρηκτική μονάδα που παράγεται από τα μολυσμένα κύτταρα έχει προσαρτημένο στο εκρηκτικό της σκέλος και ένα τμήμα που περιμένει να λάβει την εντολή για να προκαλέσει την φονική έκρηξη.
Και εδώ έρχεται ο ρόλος του "ιού πυροκροτητή". Ο "ιός πυροκροτητής" δεν είναι παρά μία συγκεκριμένη αλληλουχία αζωτούχων βάσεων που εισβάλλει στα κύτταρα για να αντιγραφεί και έπειτα τα αντίγραφά της κυκλοφορούν στο αίμα του φορέα, σε αναζήτηση εκρηκτικών μονάδων. Όταν εντοπίσουν μία από αυτές τις μονάδες, ενώνονται με το τμήμα πυροκρότησής τους, για να δώσουν την εντολή να λάβει χώρα η φονική έκρηξη. Το mRNA άλλωστε είναι ο τρόπος των βιολογικών οργανισμών να μεταφέρουν γενετικές πληροφορίες εκτός των κυτταρικών πυρήνων. Και το mRNA του "πυροκροτητή ιού" υπάρχει για να μεταφέρει ουσιαστικά τον "κωδικό" -αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι- πυροδότησης των εκρηκτικών μονάδων που παράγει ο "κυρίως ιός".
Η συνύπαρξη και των δύο ιών στο ίδιο ανθρώπινο σώμα είναι απόλυτα θανατηφόρα. Σε περίπτωση που ο ασθενής μολυνθεί πρώτα με τον "πυροκροτητή ιό" και μετά με τον "κυρίως ιό", ο θάνατος επέρχεται μέσα σε 12 ώρες από την δεύτερη μόλυνση με μία ήπιας κλίμακας έκρηξη, η οποία όμως ενδέχεται σε ορισμένες, σπάνιες περιπτώσεις (πιθανότητα περίπου 0,5%) να μην σκοτώσει ακαριαία το θύμα της, οδηγώντας στο σε επίπονο θάνατο. Σε περίπτωση όμως που ο ασθενής μολυνθεί πρώτα με τον "κυρίως ιό" και μετά με τον "ιό πυροκροτητή", ο θάνατος επέρχεται ταχύτερα, περίπου μία ώρα μετά την δεύτερη μόλυνση, προκαλώντας φονική έκρηξη μέσης ή και μεγάλης ισχύος που σίγουρα σκοτώνει ακαριαία το θύμα της, σκορπώντας τον θάνατο και σε όσους έχουν την ατυχία να βρεθούν κοντά κατά την ώρα της έκρηξης.
Οι ισχυρότερες εκρήξεις που κατεγράφησαν ως απόρροια της φονικής δραστηριότητας του ιού ήταν ικανές, εκτός από το να σκοτώσουν ανθρώπινες ζωές, να προκαλέσουν και σημαντικές υλικές ζημιές στην γύρω περιοχή. Οι μεγάλοι δρόμοι της Παλαιάς Αρκ είναι άλλωστε γεμάτοι από λακκούβες που προκλήθηκαν από τέτοιες εκρήξεις, όταν κάποιος άνθρωπος που περπατούσε ή οδηγούσε στο σημείο εκείνο εξερράγη. Ο δε αποκαλούμενος από τους κατοίκους της Νέας Αρκ Έρημος Λόφος, στα βόρεια της ηλεκτροφόρας περίφραξης της πόλης, ο οποίος είχε υπάρξει το μέρος όπου αυτοεξορίστηκαν όσοι από τους επιζώντες της Παλιάς Αρκ δεν θέλησαν να ασπαστούν το αυστηρότατο υγειονομικό πρωτόκολλο του Ιερού Τάγματος που επεβλήθη με στρατιωτικό νόμο στον νεοϊδρυθέντα τότε οικισμό της Νέας Αρκ, φέρεται κατά την παράδοση της πόλης να ήταν κάποτε κατάφυτος, αλλά να έμεινε έρημος λόγω των αλλεπάλληλων εκρήξεων που σήμαναν το τέλος των επιζώντων που είχαν καταφύγει εκεί.
Και οι δύο ιοί πάντως μεταδίδονται με δύο διαφορετικούς τρόπους. Αμφίδρομα, μέσω της σεξουαλικής επαφής, από τον έναν άνθρωπο στον άλλον, αλλά και μέσω του πλακούντα από την μητέρα στο έμβρυο που φέρει στα σπλάχνα της. Συνεπώς, αν η μητέρα είναι μολυσμένη με το ένα από τα δύο στελέχη του ιού, το στέλεχος αυτό περνά κατά την διάρκεια της κύησης και στο παιδί που φέρνει στον κόσμο, με αποτέλεσμα οι νέοι άνθρωποι που γεννιούνται να είναι εκ γενετής φορείς του ιού, ακόμα και πριν προλάβουν να ξεκινήσουν την σεξουαλική τους ζωή. Και δεδομένου ότι, σύμφωνα τουλάχιστον με το Ιερό Τάγμα, το σύνολο των κατοίκων της Νέας Αρκ, ήταν μολυσμένοι είτε με τον έναν ιό, είτε με τον άλλον, κατέστη τρομερά επικίνδυνο και παράλληλα ηθικά και νομικά κολάσιμο το να έρχεται κανείς σε σεξουαλική επαφή με κάποιον άλλον, χωρίς να ζητήσει πρώτα την έγκριση του Ιερού Τάγματος που διαθέτει τα μέσα για να διεξάγει ένα τεστ συμβατότητας μεταξύ των δύο υποψήφιων εραστών. Ένα υποψήφιο ζευγάρι λοιπόν, προκειμένου να έρθει σε ερωτική επαφή πρέπει πρώτα να κριθεί ως βιολογικά συμβατό και να ενωθεί διά βίου με τα δεσμά του γάμου. Με τον τρόπο αυτό, αξιοποιώντας τον δικαιολογημένο τρόμο των επιζώντων του Αρχαίου Λοιμού για ένα πιθανό νέο ξύπνημα της ασθένειας, το Ιερό Τάγμα έχει πετύχει έναν τεράστιο βαθμό ελέγχου πάνω στην κοινωνία της Νέας Αρκ.
Ωστόσο θα μπορούσε κανείς να διερωτηθεί για ποιον λόγο η Νέα Αρκ δεν μετετράπη σε μία καστική κοινωνία, με δύο διαφορετικές κάστες: μία για τους φορείς του ενός στελέχους του ιού και μία για τους φορείς του άλλου. Εξ όσον γνωρίζουμε, το σχέδιο αυτό είχε πέσει στο τραπέζι μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, με την δημιουργία δηλαδή δύο νέων κοινοτήτων, μία στην θέση όπου ιδρύθηκε η Νέα Αρκ για την μία κάστα και μία αρκετά πιο μακριά, στην άλλη όχθη του μεγάλου ποταμού, για την άλλη κάστα. Ωστόσο, η τότε Πρωθιέρεια του Ιερού Τάγματος και ο τότε στρατηγός του Παλαιού Φρουρίου συμφώνησαν ότι ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν αντίθετο στα συμφέροντα των επιζώντων από την Παλιά Αρκ. Πρώτ' απ' όλα, δεν ήθελαν να διασπάσουν την ταυτότητα των επιζώντων, χωρίζοντάς τους σε δύο διαφορετικές καστικές ομάδες, κάτι το οποίο εκτός του ότι ήταν απόλυτα αντίθετο με τα πιστεύω της Παλαιάς Πολιτείας, θα μπορούσε να δημιουργήσει δύο ανταγωνιστικές μεταξύ τους κοινότητες. Επιπροσθέτως, η διασπορά των δύο ιών έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε διαφορετικές μερίδες του πληθυσμού της ευρύτερης περιοχής της Παλαιάς Αρκ να μολυνθούν με διαφορετικό στέλεχος του ιού. Εν πολλοίς, όσοι ζούσαν μακριά από το κέντρο της πόλης και καλλιεργούσαν τα χωράφια, μολύνθηκαν με το ένα στέλεχος του ιού, ενώ οι κάτοικοι του αστικού κέντρου και οι στρατιωτικοί του Παλαιού Φρουρίου με το άλλο στέλεχος και τούτο σήμαινε ότι ένας πιθανός διαχωρισμός τους σε δύο κοινότητες θα σήμαινε ότι καμία από τις δύο δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικά αυτόνομη. Η δημιουργία επίσης μίας κοινότητας με δύο κάστες απορρίφθηκε και από τους δύο σχεδιαστές της Νέας Αρκ. Οι κάτοικοι της νέας πόλης δεν θα έπρεπε να ξέρουν ποιον από τους δύο ιούς έχουν στο αίμα τους, για να μην καταστεί ο ιός αυτός στοιχείο της ταυτότητάς τους, κάτι που θα οδηγούσε σε διακρίσεις εις βάρος της μίας ή της άλλης ομάδας και σε μία επακόλουθη βαθιά διαίρεση της νέας κοινωνίας. Βέβαια, τα κίνητρα των σχεδιαστών της κοινωνίας της Νέας Αρκ δεν ήταν και τόσο αγαθά, καθώς η κατάσταση αυτή, πέραν των παραπάνω ενστάσεων, βόλευε αφάνταστα και τις δύο πλευρές. Διότι και ο μεν στρατηγός ήθελε την ύπαρξη μίας και μόνο κοινότητας γύρω από το Παλαιό Οχυρό, της οποίας θα μπορούσε να ηγείται και πολιτικά, κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί τόσο εύκολα αν οι κοινότητες ήταν δύο, η δε Πρωθιέρεια επιθυμούσε το Ιερό Τάγμα να καταστεί ο απόλυτος κριτής του ποιος θα παντρευτεί ποια -μέσω των τεστ συμβατότητας- για να εδραιώσει την επιρροή του ακόμα περισσότερο. Και κάπως έτσι προτιμήθηκε η λύση της μίας και αδιαίρετης κοινότητας της Νέας Αρκ, η οποία συμβάδιζε κατά το μέτρο του δυνατού με κάποιες από τις επιταγές της Παλαιάς Πολιτείας περί ισότητας των πολιτών, συνέφερε δε και τους δύο νέους πόλους εξουσίας που αναδύθηκαν μετά την καταστροφή. Και με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, ο φονικός ιός είχε διαμορφώσει την νέα πραγματικότητα.
Σημείωση του συγγραφέα: Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι η "Νέα Αρκ" αποτελεί μία λογοτεχνική αλληγορία του κινδύνου που αντιπροσωπεύει για όλους μας ένας ενδεχόμενος βιολογικός πόλεμος, καθώς και ότι απώτερος στόχος της ιστορίας μου αυτής είναι να κάνει τον αναγνώστη να στοχαστεί το πόσο ριζικά μπορεί να αλλάξει την ζωή μας μία πραγματικά μεγάλη πανδημία, προερχόμενη από βιολογικά όπλα, αλλά και σε τι βαθμό μπορεί να απειλήσει τις βασικές μας ελευθερίες και τον ίδιο μας τον τρόπο ζωής.
.jpg)
.png)