Η Ιστορία της Νέας Αρκ

 

Η απομονωμένη παραθαλάσσια κοινότητα της Νέας Αρκ ιδρύθηκε το έτος 12 μετά το ξέσπασμα του Αρχαίου Λοιμού, σε ένα αραιοκατοικημένο προάστιο της μισοκατεστραμμένης από τον πόλεμο πόλης Αρκ, από την οποία και προήλθε η ολότητα σχεδόν των πρώτων της κατοίκων. Η ίδρυση της νέας κοινότητας των επιζώντων έγινε υπό το καθεστώς στρατιωτικού νόμου και με την καθοδήγηση του Ιερού Τάγματος, με απώτερο σκοπό την δημιουργία μίας νέας, καλύτερα ελεγχόμενης κοινωνικής δομής, στην οποία θα ήταν δυνατή η εφαρμογή του αυστηρού υγειονομικού πρωτοκόλλου που εισηγήθηκε το Ιερό Τάγμα, η οποία και όντως συνέβαλλε στην ραγδαία μείωση των θανάτων από τον αρχαίο λοιμό. 

Η επιλογή της συγκεκριμένης τοποθεσίας, ενός εύκολα υπερασπίσιμου φυσικού υψώματος, απολύτως απρόσβλητου από μία πιθανή θαλάσσια επίθεση δεν έγινε τυχαία. Με τις αναμνήσεις από τον Μεγάλο Πόλεμο να είναι ακόμα νωπές στην συνείδηση των πρώτων κατοίκων της νέας κοινότητας, ο φόβος μίας νέας επίθεσης των Εχθρών Πέρα από την Θάλασσα, επέτασσε την επιλογή μίας θέσης που θα μπορούσε εύκολα να οχυρωθεί. Επιπροσθέτως, στο ίδιο ύψωμα υπήρχε και το λεγόμενο Παλαιό Φρούριο της Νέας Αρκ, μία άρτια εξοπλισμένη στρατιωτική βάση της Παλαιάς Πολιτείας, η οποία διέθετε τεράστιες ποσότητες συμβατικού οπλισμού, καθώς και αρκετές πυρηνικές κεφαλές. Το ίδιο το Φρούριο και τον οπλισμό του οικειοποιήθηκε ο στρατηγός που έδρευε σε αυτό τον καιρό του Μεγάλου Πολέμου και ο οποίος διέταξε την δημιουργία της νέας πόλης, αναλαμβάνοντας στην ουσία την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση της νέας κοινότητας, την οποία θα κληροδοτούσε στους απογόνους του, μέχρι και τον καιρό που ο Γουίλ Φορ θα γινόταν άρχοντας στρατηγός της Νέας Αρκ.

Όπως προαναφέρθηκε, στην ίδρυση της Νέας Αρκ, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η συμβουλευτική καθοδήγηση του νεοϊδρυθέντος τα χρόνια εκείνα Ιερού Τάγματος, το οποίο προέκυψε από την συνένωση κάποιων γυναικών που ανήκαν στην ακαδημαϊκή κοινότητα της Παλαιάς Αρκ και ενός παλαιού γυναικείου θρησκευτικού τάγματος που έδρευε σε ένα μοναστήρι μερικά χιλιόμετρα δυτικά της Παλαιάς Αρκ. Το Ιερό Τάγμα ήταν εις θέσιν να αξιοποιήσει τις επιστημονικές του γνώσεις για να σχεδιάσει ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο για τους κατοίκους της Νέας Αρκ, ικανό να περιορίσει την εξάπλωση του αρχαίου λοιμού και τελικά να σταματήσει τους καθημερινούς θανάτους που μάστιζαν τον πληθυσμό της, ενδύοντάς το παράλληλα με έναν θρησκευτικό μανδύα που θα καθιστούσε την παράβασή του όχι απλά μία παράνομη πράξη, αλλά ένα πραγματικό θανάσιμο αμάρτημα, ικανό να επισύρει όχι απλώς τον θάνατο, αλλά και την αιώνια μεταθανάτια τιμωρία του παραβάτη. Ήδη λοιπόν από τα χρόνια εκείνα της ίδρυσης της Νέας Αρκ, το Ιερό Τάγμα είχε καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού της περιοχής, αλλά και μία τεράστια δυνατότητα ελέγχου του πληθυσμού αυτού, πράγμα που υπήρξε διαχρονικά μάλλον ανησυχητικό για την κοσμική εξουσία που εκπροσωπούσαν οι στρατηγοί του Παλαιού Φρουρίου της Νέας Αρκ.

Η Νέα Αρκ ουδέποτε αρνήθηκε την πολιτιστική κληρονομιά της ερειπωμένης Παλιάς Αρκ, την οποία οι κάτοικοί της δεν κατεδάφισαν, αλλά απεναντίας διατήρησαν ως τόπο μνήμης για το πώς ήταν η ζωή πριν τον Μεγάλο Πόλεμο και τον Αρχαίο Λοιμό, κατά τις ένδοξες εκείνες ημέρες της λεγόμενης Έκτης Χρυσής Εποχής. Η Παλαιά Αρκ ήταν μία μεγαλούπολη ενός μεγάλης κλίμακας αρχαίου κρατικού μορφώματος που είναι πλέον γνωστό ως η Παλαιά Πολιτεία. Η Παλαιά Πολιτεία είχε κάποτε υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου, στην οποία βρίσκεται η Νέα Αρκ, έχοντας συνενώσει τους λαούς της σε ένα ενιαίο κρατικό μόρφωμα που πρέπει να υπήρξε μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις της εποχής του. Ωστόσο, η σύγκρουσή της τον καιρό του Μεγάλου Πολέμου με τους λεγόμενους Εχθρούς Πέρα από την Θάλασσα, θα οδηγούσε στην καταστροφή και των δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων και στην ραγδαία υποχώρηση του πολιτισμού. Οι κάτοικοι της Νέας Αρκ, οι οποίοι θεωρούν την πόλη τους ως το τελευταίο προπύργιο του πολιτισμού, θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους εναπομείναντες συνεχιστές της Παλαιάς Πολιτείας, την τρίχρωμη σημαία της οποίας εξακολουθούν να χρησιμοποιούν, έχοντας προσθέσει σε αυτήν το σύμβολο της πόλης τους, την αψίδα.

Έξω από την περιφραγμένη επικράτεια της Νέας Αρκ, θεωρείται ότι ο πολιτισμός έχει καταστραφεί και ότι οι μόνοι που ζούνε πια εκεί είναι κάποιες απομονωμένες φυλές, οι λεγόμενοι "Βάρβαροι", οι οποίοι έχουν γυρίσει σε μία πιο πρωτόγονη ζωή, μαζεύοντας καρπούς από τα δένδρα και κυνηγώντας μικρά ζώα με ακόντια και βέλη. Για να προστατευτούν από τους Βαρβάρους, οι κάτοικοι της Νέας Αρκ, ύψωσαν έναν ηλεκτροφόρο φράχτη για να χωρίζει την Επικράτεια της Νέας Αρκ από την Περιοχή των Βαρβάρων, αλλά αυτός αποδείχθηκε μάλλον αχρείαστος, δεδομένου του ότι οι Βάρβαροι ουδέποτε προσπάθησαν να κινηθούν μαζικά εναντίον των κατοίκων της Νέας Αρκ. Υπό τον φόβο μίας πιθανής επαναμόλυνσης της κοινότητας από τον αρχαίο λοιμό ωστόσο, οι κάτοικοι της Νέας Αρκ αποφεύγουν να έρθουν σε επαφή με τους Βαρβάρους έξω από τον ηλεκτροφόρο φράχτη. Μόνη εξαίρεση αποτελούν οι ιεραπόστολοι του Ιερού Τάγματος, οι οποίες κατά καιρούς ταξιδεύουν στην Περιοχή των Βαρβάρων, με σκοπό, καθώς λένε, να συμβάλλουν στο να εκπολιτιστούν σταδιακά οι κοινότητες των ανθρώπων αυτών. Ωστόσο, κανείς έξω από το Τάγμα δεν μπορεί να ξέρει τι βρίσκεται πέρα από το δάσος στα βόρεια της Επικράτειας της Νέας Αρκ.

Επί σχεδόν πέντε αιώνες, η Νέα Αρκ αυξάνεται αργά σε μέγεθος και πληθυσμό. Το ύψωμα στο οποίο χτίστηκε η πρώτη κοινότητα έχει κατοικηθεί πλέον πλήρως και η νέα πόλη έχει απλωθεί πια και στους πρόποδές του, αλλά και προς τα ανατολικά, όπου και υπάρχει το στρατιωτικό λιμάνι της πόλης. Το μεγαλύτερο μέρος της Επικράτειας της Νέας Αρκ, ανατολικά του Μεγάλου Ποταμού, χρησιμοποιείται για καλλιέργειες, ενώ τα εγγειοβελτιωτικά έργα που κατασκευάστηκαν στην περιοχή, δίνουν πλέον την δυνατότητα μεταφοράς νερού και σε χωράφια αρκετά απόμακρα ως προς τον ρου του ποταμού. Το ένα τρίτο περίπου της καλλιεργήσιμης έκτασης χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια δημητριακών και λαχανικών, το ένα τρίτο για την καλλιέργεια αμπελιών και οπωροφόρων δένδρων και το τελευταίο τρίτο είναι αφιερωμένο στην καλλιέργεια της ελιάς. Επί του παρόντος η Νέα Αρκ είναι ακόμα εις θέσιν να θρέψει εύκολα τον πληθυσμό της, αλλά η κατάσταση αυτή είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσει να διατηρηθεί για πάντα, αν ο πληθυσμός της περιοχής συνεχίσει να αυξάνεται.

Δυτικά του Μεγάλου Ποταμού βρίσκεται περί το ένα τρίτο της συνολικής έκτασης της Επικράτειας, το οποίο εν πολλοίς εμπίπτει στην δικαιοδοσία του Ιερού Τάγματος. Εκεί βρίσκεται το κοινοτικό νεκροταφείο της Νέας Αρκ, όπου κάθε οικογένεια θάβει τους νεκρούς της σε υπόγειους λαξευτούς στον βράχο οικογενειακούς τάφους, καθώς και το ιερό άλσος του Ιερού Θεραπευτηρίου. Το Ιερό Θεραπευτήριο που υπάρχει στην περιοχή λειτουργεί ως ένα είδος τοπικού Νοσοκομείου, με την έννοια ότι εκεί απευθύνονται οι πολίτες της Νέας Αρκ όταν ασθενούν και οι απλές πρώτες βοήθειες και τα γιατροσόφια δεν επαρκούν για την αποκατάσταση της υγείας τους. Η διατήρηση του μονοπωλίου πάνω στην θεραπεία των ασθενών αποτελεί άλλη μία πηγή πολιτικής δύναμης για το Ιερό Τάγμα που ελέγχει το Ιερό Θεραπευτήριο.

Μέχρι και την αρχή του βιβλίου, η ευαίσθητη πολιτική ισορροπία μεταξύ του εκάστοτε στρατηγού του Παλαιού Φρουρίου και της εκάστοτε Πρωθιέρειας της Νέας Αρκ παραμένει εν πολλοίς σταθερή, παρά το πέρασμα σχεδόν πέντε αιώνων από την ίδρυση της πόλης. Και αυτό ασφαλώς οφείλεται στην αμοιβαία συνειδητοποίηση της αλληλεξάρτησης των δύο ανταγωνιστικών αυτών θέσεων εξουσίας. Το Ιερό Τάγμα προστατεύει την κοινότητα από μία ενδεχόμενη επιστροφή του Αρχαίου Λοιμού, ενώ οι δυνάμεις του άρχοντα στρατηγού είναι πάντοτε έτοιμες να προασπίσουν την Νέα Αρκ σε περίπτωση ενός νέου πολέμου με τους Εχθρούς Πέρα από την Θάλασσα. Δεδομένης της κατάστασης αυτής, γενικά υπάρχει μία αμοιβαία ανεκτικότητα μεταξύ των ατόμων που κατέχουν κατά καιρούς τα αξιώματα αυτά, αυτό όμως αλλάζει όταν ο ανταγωνισμός της Πρωθιέρειας Κάθριν με τον άρχοντα στρατηγό Γουίλ Φορ, αποκτά και μία άλλη, πολύ πιο προσωπική διάσταση, ικανή να διασαλεύσει τις πολιτικές ισορροπίες αιώνων. 

Χάρτης της Επικράτειας της Νέας Αρκ.

Κάντε κλικ επί του χάρτη για μεγέθυνσή του.

Για επεξήγηση των γεωγραφικών όρων, κάντε κλικ εδώ.

Σημείωση του συγγραφέα: Η Παλαιά Αρκ, οι επιζώντες της οποίας ίδρυσαν την Νέα Αρκ, δεν αποτελεί κάποια συγκεκριμένη υπαρκτή μητρόπολη, ενώ και η ονομασία της δεν παραπέμπει σε κάποια πραγματική ονομασία πόλης. 

Η δε ονομασία "Αρκ" είναι μάλλον αλληγορική καθώς παραπέμπει στον όρο ark (αγγλ.) / arche (γαλλ.) / Arche (γερμ.) / arca (ιταλ. / ισπαν.) που σημαίνει μεταξύ άλλων την κιβωτό, η οποία σαφώς σχετίζεται με βιβλικές διηγήσεις για το πώς μία μικρή μερίδα της ανθρωπότητας κατάφερε να διαφύγει μίας τεράστιας κλίμακας καταστροφής, ενός Κατακλυσμού. Με ανάλογο τρόπο και οι κάτοικοι της Παλαιάς Αρκ, καίτοι δοκιμάστηκαν από τον αρχαίο λοιμό που λίγο έλειψε να τους αφανίσει ολοκληρωτικά, κατάφεραν εν τέλει να επιβιώσουν, χάριν του αυστηρού υγειονομικού πρωτοκόλλου που θέσπισε με την μορφή δόγματος το Ιερό Τάγμα και επέβαλλε ο στρατηγός του Παλαιού Φρουρίου με την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Η πόλη τους υπήρξε για αυτούς ένα είδος κιβωτού που τους προφύλαξε από την βιολογική καταστροφή, επιτρέποντας σε κάποιους από αυτούς να επιβιώσουν βιολογικά, αλλά και να κρατήσουν ζωντανό τον αρχαίο τους πολιτισμό. Η χρησιμότητα ωστόσο μία κιβωτού εξαρτάται άμεσα από την διάρκεια της καταστροφής από την οποία προφυλάσσει τους ανθρώπους μέσα της, ενώ η Ανθρωπότητα δεν είναι φτιαγμένη για να ζει εσαεί μέσα σε μία Κιβωτό.

Η περιγραφή τέλος της γεωγραφίας της Επικράτειας της Νέας Αρκ, έγινε επί σκοπού με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι εύκολο για πολλούς αναγνώστες να ταυτίσουν την φανταστική αυτή πόλη με γνώριμές τους γεωγραφικές περιοχές και πόλεις που θυμίζουν σε κάποια πράγματα την Νέα Αρκ, χωρίς να ταυτίζονται απόλυτα με αυτήν. Στόχος άλλωστε δεν ήταν να παρουσιαστεί μία πραγματική πόλη με ψευδώνυμο, αλλά μία φανταστική πόλη, στην οποία πολλοί αναγνώστες θα μπορούσαν να δουν μία πιθανή δυστοπική κατάληξη μίας γνώριμής τους περιοχής.