Το Ιερό Τάγμα αποτελεί ουσιαστικά τον έναν από τους δύο πώλους εξουσίας στην Νέα Αρκ. Έχει το προνόμιο να καθορίζει την επίσημη θρησκεία του απομονωμένου κράτους, να ορίζει εν πολλοίς τι είναι καλό και τι κακό και να ελέγχει απόλυτα την οικογενειακή και σεξουαλική ζωή των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Το τελευταίο το πετυχαίνει, αποτελώντας την απόλυτη αυθεντία σε θέματα βιολογικής συμβατότητας μεταξύ υποψήφιων μελλονύμφων. Κανένας γάμος δεν θεωρείται εν ισχύ χωρίς την ευλογία του Ιερού Τάγματος και κάθε προγαμιαία και εν γένει εξωσυζυγική ερωτική επαφή θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα και παράλληλα νομικά καταδικάσιμη πράξη. Συνεπώς το Ιερό Τάγμα έχει την αρμοδιότητα να επιλέγει αν κάποια νύφη είναι κατάλληλη για κάποιον γαμπρό και με τον τρόπο αυτό έχει την δυνατότητα να προωθεί συγκεκριμένες κοπέλες -ακόμα και μέλη του που δουλεύουν για τα απόκρυφα σχέδια του Τάγματος- σε συγκεκριμένες οικογένειες. Επιπροσθέτως, το Ιερό Τάγμα έχει το μονοπώλιο στην παροχή υπηρεσιών υγείας, πέραν των απλών πρώτων βοηθειών και είναι ουσιαστικά ο μόνος φορέας που διαθέτει τις ιατρικές γνώσεις για να αντιμετωπίσει μία επικίνδυνη ασθένεια ή να διεξάγει ένα χειρουργείο. Τέλος, έχει το προνόμιο να στέλνει ιεραποστόλους του έξω από την ηλεκτροφόρα περίφραξη της επικράτειας της Νέας Αρκ και αυτές να κατευθύνονται βαθιά μέσα στην λεγόμενη Περιοχή των Βαρβάρων, πιο μακριά απ' όσο μπορεί να απομακρυνθεί οποιοσδήποτε άλλος κάτοικος της Νέας Αρκ. Στόχος των τακτικών αυτών ιεραποστολών λέγεται πως είναι η περιποίηση των ασθενών και των τραυματιών στα χωριά των λεγομένων Βαρβάρων -κάτι που ομολογουμένως θα μείωνε τον κίνδυνο μίας επίθεσής τους προς την Νέα Αρκ- καθώς και μία προσπάθεια σταδιακού εκπολιτισμού τους. Ωστόσο το Ιερό Τάγμα έχει την πολυτέλεια να κρατά πολλά και πολύ σημαντικά μυστικά, μέσα στους κόλπους του, καθώς και να εξυφαίνει μυστικά σχεδιασμούς για επέκταση της εξουσίας του, διά του έμμεσου ελέγχου της κοσμικής και στρατιωτικής εξουσίας στην Νέα Αρκ, εξουσιάζοντας την πόλη από τις σκιές.
Το Ιερό Τάγμα είναι ένα γυναικείο ιερατικό τάγμα που προέκυψε από την συνένωση μίας ομάδας γυναικών, προερχόμενων από την Ακαδημαϊκή Κοινότητας της Παλαιάς Αρκ και ενός γυναικείου μοναστηριού που βρισκόταν στα δυτικά της παλιάς πόλης, πέρα από τον Μεγάλο Ποταμό, στην τοποθεσία όπου αργότερα ιδρύθηκε το Ιερό Θεραπευτήριο που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Τάγματος. Αρχικός του στόχος, τον οποίο και έφερε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία, ήταν το να βρεθεί ένας τρόπος να περιοριστεί η εξάπλωση του Αρχαίου Λοιμού, της απαίσιας εκείνης ασθένειας που οι λεγόμενοι Εχθροί Πέρα από την Θάλασσα κατασκεύασαν εργαστηριακά και εξαπέλυσαν, μολύνοντας τους πληθυσμούς που κατοικούσαν την Παλαιά Πολιτεία και μεταξύ αυτών και τους κατοίκους της Παλαιάς Αρκ. Η αντιμετώπιση που πρότεινε το Ιερό Τάγμα δεν ήταν κάποια θεραπεία της "έξυπνης" αυτής αρρώστιας που έμοιαζε ικανή να προσαρμόζεται σε κάθε πειραματικό φάρμακο, αλλά ένας αυστηρός έλεγχος της διασποράς των δύο σεξουαλικά μεταδιδόμενων ιών που την αποτελούσαν, μέσω του απόλυτου ελέγχου της σεξουαλικής δραστηριότητας των επιζώντων διά του μεταφυσικού τρόμου, αλλά και με την βοήθεια της επιβολής στρατιωτικού νόμου, από την δύναμη που έδρευε στο Παλαιό Φρούριο της περιοχής. Πετυχαίνοντας αυτό, θα ήταν εις θέσιν να διασφαλίσουν ότι οι δύο ιοί δεν θα βρίσκονταν ποτέ ξανά στο ίδιο σώμα, με αποτέλεσμα οι θάνατοι από την ασθένεια -που προϋπέθεταν την παράλληλη δράση των δύο ιών- σταδιακά να σταματήσουν.
Παρά το γεγονός ότι το Ιερό Τάγμα κράταγε καλά κρυμμένα πολλά μυστικά, ορισμένα από τα οποία, αν αποκαλύπτονταν θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα τα θεμέλια της μικρής απομονωμένης κοινότητας της Νέας Αρκ, παραμένει εντούτοις ανοιχτό σε κάθε γυναίκα της περιοχής που αφ' ενός έχει ενηλικιωθεί και αφ' ετέρου δεν έχει κατηγορηθεί ότι τέλεσε σεξουαλικό αμάρτημα. Και βέβαια απευθύνεται σε ανύπαντρες, αλλά και παντρεμένες γυναίκες -καθώς τα μέλη του μπορούν να έχουν και προσωπική ζωή, καθώς και να κάνουν οικογένεια, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα βάζουν την οικογένειά τους αυτή πάνω από το Τάγμα και τα συμφέροντά του.
Στο Τάγμα συμμετέχουν μόνιμες και δόκιμες αδελφές, ενώ οι πρώτες χωρίζονται σε πέντε ομάδες, ανάλογα με τον δρόμο που ακολουθούν και με τον βαθμό της ιεροσύνης των Ιερειών. Όλες οι υποψήφιες αδελφές οφείλουν να περάσουν από το προπαρασκευαστικό στάδιο της δόκιμης αδελφής, ανεξαρτήτως της ηλικίας, οικογενειακής κατάστασης, κοινωνικής θέσης ή πιθανής συγγένειας με άλλα μέλη του Τάγματος. Η διαδικασία κρατά κατά μέσο όρο τέσσερα χρόνια, όσο παράλληλα η δόκιμη παρακολουθεί μαθήματα ιατρικής και ιεροσύνης στην Σχολή του Τάγματος, στην περιοχή του Ιερού Θεραπευτηρίου. Σε αυτήν την φάση, οι δόκιμες κρατούν καλυμμένο το πρόσωπό τους, γιατί η συμμετοχή τους στο Ιερό Τάγμα πρέπει να παραμένει μυστική. Αυτό τις βοηθά και σε μία από τις αποστολές που τους ανατίθενται να αποτελούν τα μάτια και τα αφτιά του Τάγματος στην Νέα Αρκ, έχοντας ουσιαστικά καταστεί ένα πολύ καλά δικτυωμένο σώμα πληροφόρησης του Τάγματος, ικανό τόσο να κρυφακούσει σημαντικές πληροφορίες, όσο και να εκμαιεύσει πληροφορίες από άλλους, κυρίως άνδρες του οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος που ενδεχομένως κατείχαν κάποια σημαντική θέση ή δούλευαν για λογαριασμό του άλλου πώλου εξουσίας, ήτοι του Φρουρίου της Νέας Αρκ και του άρχοντα-στρατηγού που έδρευε εκεί.
Αν στα χρόνια της δοκιμής τους, οι γυναίκες αυτές υπηρετούσαν το τάγμα πιστά -πράγμα που τις περισσότερες φορές συνέβαινε- και αν κατάφερναν να τελειώσουν με επιτυχία τις σπουδές τους στην Σχολή του Τάγματος, έφτανε η ώρα της επίσημης ένταξής τους στο Τάγμα. Οι λίγες που αποτύγχαναν επειδή πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του Τάγματος κατέληγαν στην πυρά με την κατηγορία της αίρεσης ή της σεξουαλικής ασωτίας, ενώ όσες απλά δεν κατάφερναν να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις Σπουδές τους -συνήθως επειδή ήταν ακατάλληλες για την ιατρική πτυχή των δραστηριοτήτων του Τάγματος, έπαιρναν όρκο σιωπής, ότι δεν θα μάθαιναν σε άλλους τα όσα έμαθαν στην Σχολή και στέλνονταν πίσω στα σπίτια τους, με την ευλογία του Τάγματος. Οι γυναίκες αυτές πολλές φορές κατέληγαν να εργάζονται ως ημιπαράνομες μαίες για γυναίκες οικογενειών που έβλεπαν με καχυποψία το Ιερό Τάγμα και δεν ήθελαν να εμπιστευτούν στα χέρια τους τα νεογέννητα παιδιά τους, κάτι που το Ιερό Τάγμα ήξερε και ανεχόταν, καθώς δεν επηρέαζε σημαντικά την λειτουργία ή τους μυστικούς του σκοπούς.
Μετά την ορκωμοσία τους, οι δόκιμες έμπαιναν στον Πρώτο Βαθμό της Ιεροσύνης, στον οποίο και θα έμεναν το ελάχιστο επτά χρόνια, αλλά οι περισσότερες εφ' όρου ζωής. Στον Πρώτο Βαθμό της Ιεροσύνης, η πρόσβαση μία Ιέρειας ή Μοναχής σε εμπιστευτικές πληροφορίες του Τάγματος ήταν κατά κανόνα τρομερά περιορισμένες, ενώ σπάνια συμμετείχαν στις ιεραποστολικές ομάδες πέρα από την ηλεκτροφόρα περίφραξη της επικράτειας της Νέας Αρκ. Όσο βρίσκονταν σε αυτόν τον βαθμό της Ιεροσύνης, θα επάνδρωναν τις νοσηλευτικές εγκαταστάσεις του Ιερού Θεραπευτηρίου και όσες διάλεγαν τον δρόμο της Ιέρειας θα συμμετείχαν και σε θρησκευτικές τελετουργίες, τόσο δημόσια όσο και κεκλεισμένων των θυρών. Εννέα μήνες μετά την εισαγωγή τους στο Τάγμα, δηλαδή μετά από όσον καιρό χρειάζεται ένα παιδί για να γεννηθεί, οι γυναίκες αυτές θα έπρεπε να επιλέξουν αν θα ήθελαν να ακολουθήσουν τον δρόμο της Ιέρειας ή της Μοναχής. Ως Ιέρειες θα είχαν ένα πολύ πιο απαιτητικό πρόγραμμα και θα συμμετείχαν πολύ πιο ενεργά στις δράσεις του Τάγματος. Ως Μοναχές πάλι, θα περιορίζονταν στα ιατρικά τους καθήκοντα, επιδιώκοντας μία μεγαλύτερη ιατρική εξειδίκευση, έχοντας όμως πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο από τις Ιέρειες συναδέλφους τους. Κύρια διαφορά μεταξύ των δύο, ότι οι Μοναχές δέχονταν εκ προοιμίου ότι απέκλειαν με αυτόν τον τρόπο τους εαυτούς τους από την δυνατότητα ανέλιξης στους υψηλότερους Βαθμούς της Ιεροσύνης.
Μόνο μία περίπου στις δώδεκα Ιέρειες του Πρώτου Βαθμού -χωρίς να συνυπολογίζονται οι Μοναχές- κατάφερνε μετά από πολύ κόπο να αποδείξει την πιστότητα και την αξία της και να προβιβαστεί στον Δεύτερο Βαθμό της Ιεροσύνης. Αυτό σπανίως μπορούσε να γίνει μέσα σε εφτά χρόνια, αλλά κατά μέσο όρο μία Ιέρεια του Δευτέρου Βαθμού είχε υπάρξει Ιέρεια Πρώτου Βαθμού για δεκαέξι χρόνια. Η προαγωγή των Ιερειών συνοδευόταν από απόκρυφη μυητική διαδικασία, κατά την οποία τους αποκαλύπτονταν ορισμένα από τα μυστικά του Ιερού Τάγματος, με αποτέλεσμα ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο να αλλάξει ριζικά. Από αυτό το σημείο και έπειτα, θα μπορούσαν να εμπλέκονται ενεργά στους μυστικούς σχεδιασμούς του Τάγματος, υπό την επίβλεψη των ανωτέρων τους. Και σε αυτόν τον βαθμό, μία Ιέρεια θα έπρεπε να παραμείνει για επτά χρόνια το ελάχιστο, αλλά και σε αυτήν την περίπτωση ο μέσος όρος παραμονής ήταν αισθητά μεγαλύτερος.
Μία στις δέκα ιέρειες Δεύτερου Βαθμού θα κατάφερνε τελικά να προβιβαστεί στον Τρίτο Βαθμό της Ιεροσύνης μέσα από έναν ακόμα κύκλο μυητικών διαδικασιών, αφού κατά μέσο όρο θα είχε υπάρξει ιέρεια Δεύτερου Βαθμού για είκοσι ένα χρόνια. Ως Ιέρεια του Τρίτου Βαθμού, θα γνώριζε πλέον όλα σχεδόν τα μυστικά του Ιερού Τάγματος. Όλα, εκτός από το μυστικό που αποκαλείτο ανεπίσημα και Γνώση της Πρωθιέρειας. Τώρα, οι Ιέρειες αυτές θα ήταν επιλέξιμες για να διεξάγουν ιεραποστολές έξω από τα όρια της επικράτειας της Νέας Αρκ και θα είχαν πρόσβαση στα γεωγραφικά αρχεία του Τάγματος που περιλαμβάνουν απόκρυφους χάρτες από την εποχή της Παλαιάς Πολιτείας. Επίσης, σε περίπτωση που ένα μέλος του Τάγματος πρέπει να δικαστεί, στις Ιέρειες αυτές μπορεί να ανατεθεί ο ρόλος και οι έκτακτες εξουσίες της ιεροεξετάστριας.
Υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν υπάρξει τουλάχιστον τρία χρόνια Ιέρειες Τρίτου Βαθμού, όλες τους θα είναι πια επιλέξιμες για την θέση μίας εκ των τριών Βοηθών της Πρωθιέρειας, μία από τις οποίες είθισται να την διαδέχεται, με βάση την τελευταία επιθυμία της Πρωθιέρειας, την οποία αναγράφει στην διαθήκη της. Η θέση μίας Βοηθού, μπορεί να χηρέψει σε έξι περιστάσεις: αν η Βοηθός που την κατέχει διαδεχτεί την Πρωθιέρεια, αν η Πρωθιέρεια ανακαλέσει την επιλογή της, αν η Βοηθός παραιτηθεί από την θέση αυτή, αν προδώσει το Τάγμα, αν σταλεί σε μόνιμη ιεραποστολή ή αν για κάποιον λόγο φύγει από την ζωή. Στην δεύτερη και στην τρίτη περίπτωση, η πρώην Βοηθός παίρνει Όρκο Σιωπής, ενώ στην περίπτωση προδοσίας, θανατώνεται στην πυρά, αφού περνά από Ιερά Εξέταση.
Αρμόδια για την επιλογή μίας νέας Βοηθού είναι μονάχα η Πρωθιέρεια, είτε το διατάξει εν ζωή, είτε το διατάξει με την διαθήκη της (κάτι που δεν είθισται, αλλά που μπορεί να εκτάκτως συμβεί). Στην τελευταία περίπτωση, η απόφαση της θανούσης Πρωθιέρειας υπερισχύει μίας πιθανής αντίρρησης από την διάδοχό της. Οι τρείς Βοηθοί της Πρωθιέρειας μαθαίνουν και το τελευταίο από τα μυστικά του Τάγματος, περνώντας μέσα από την τελευταία μυητική διαδικασία, πράγμα που σημαίνει ότι η επόμενη προαγωγή τους θα έχει καθαρά διοικητικό και όχι μυητικό χαρακτήρα. Όταν η Πρωθιέρεια πεθάνει ή στις ελάχιστες περιπτώσεις παραίτησής της, η κάθε μία από τις Τρεις Βοηθούς έχει την δική της τύχη. Μία από τις τρείς επιλέγεται ως διάδοχος της Πρωθιέρειας την στιγμή του θανάτους της (μέσω της διαθήκης) ή της παραίτησής της. Με αυτόν τον τρόπο, σε μία τελετή κεκλεισμένων των θυρών, η εν λόγω Βοηθός προάγεται στον Τέταρτο Βαθμό της Ιεροσύνης, ενώ καθίσταται Πρωθιέρεια του Τάγματος. Στην τελετή αυτή παρίστανται μόνο η ίδια, οι άλλες Βοηθοί και η παλαιά Πρωθιέρεια, αν είναι εν ζωή, για να βεβαιώσουν την τέλεσή της. Και οι φήμες θέλουν να λαμβάνει μέρος σε κάποιες τουλάχιστον από αυτές τις τελετές και κάποιο μυστηριώδες μέλος του Ιερού Τάγματος, γνωστό απλώς ως η Αγία Μητέρα. Η νέα Πρωθιέρεια είθισται να είναι εκείνη που θα διαλέξει μία από τις δύο άλλες Βοηθούς της προκατόχου της -κατά κανόνα την νεότερη ηλιακά από τις δύο- για να συνεχίσει να έχει τον ρόλο της Βοηθού και υποψήφιας διαδόχου της. Η τρίτη Βοηθός επιλέγεται για να σταλεί σε μόνιμη ιεραποστολή. Φεύγει από την Νέα Αρκ, είτε μόνη της, είτε ακολουθούμενη από λίγες, έμπιστές της Ιέρειες του Τρίτου Βαθμού και δεν γυρίζουν πίσω ποτέ. Λέγεται ότι εγκαθίστανται σε κάποιο από τα χωριά των Βαρβάρων, ηγούμενες της ιεραποστολικής δράσης του τάγματος εκεί. Ωστόσο κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τι απογίνονται.
Η Πρωθιέρεια, έχοντας βρεθεί στον Τέταρτο Βαθμό της Ιεροσύνης και γνωρίζοντας πλέον όλα τα μυστικά του Ιερού Τάγματος, αποτελεί την ανώτερη θρησκευτική ηγέτη της Νέας Αρκ και έχει την ελευθερία να σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του Τάγματος στην περιοχή, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνει πιστή στους σκοπούς του Τάγματος που ορίστηκαν από τις μητέρες τους, τον καιρό αμέσως μετά την μεγάλη καταστροφή που ερήμωσε την Παλαιά Αρκ. Καίτοι στον εξωτερικό παρατηρητή μοιάζει παντοδύναμη, οι υψηλόβαθμες Ιέρειες του Τάγματος γνωρίζουν καλά ότι δεν είναι απολύτως ανεξέλεγκτη. Υπάρχει ένας μηχανισμός ελέγχου, που ελάχιστες γνωρίζουν ακριβώς πώς λειτουργεί, αλλά είναι βέβαιες ότι η μυστηριώδης Αγία Μητέρα που ελάχιστες από τις αδελφές του Τάγματος έχουν δει από κοντά ελέγχει με κάποιον τρόπο τα νήματά του μηχανισμού αυτού.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι συχνά η Πρωθιέρεια και οι Βοηθοί της δεν είναι τόσο μεγάλης ηλικίας όσο οι θα περίμενε κανείς, αθροίζοντας τον μέσο όρο παραμονής σε κάθε Ιερατικό Βαθμό. Διότι είναι σύνηθες το φαινόμενο κορίτσια που θα μπορούσαν να αναλάβουν σημαντικές θέσεις να εντοπίζονται από το στάδιο κιόλας της δόκιμης ιέρειας και να προάγονται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στους Βαθμούς της Ιεροσύνης, με αποτέλεσμα μία Πρωθιέρεια να μπορεί, αναλαμβάνοντας το αξίωμά της να είναι μέχρι και 38 ετών (18 ετών: δόκιμη ιέρεια, 21 ετών: Πρώτου Βαθμού, 28 ετών: Δευτέρου Βαθμού, 35 ετών Τρίτου Βαθμού, 38 ετών: Βοηθός Πρωθιέρειας και Πρωθιέρεια σε περίπτωση ταχείας διαδοχής).
Κανονισμός προσφωνήσεων του Ιερού Τάγματος.
Κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνσή της.
Καίτοι το Ιερό Τάγμα έχει μία σαφή ιεραρχία και διαστρωμάτωση, ο τρόπος που αυτή δίνεται προς τα έξω είναι κατά το δυνατόν πιο διακριτικός. Όλες οι αδελφές αποκαλούν την Πρωθιέρεια "Αγιοτάτη". Οι αδελφές εντός του ιδίου Ιερατικού Βαθμού αποκαλούν η μία την άλλη "αδελφή μου", αποκαλούν τις Ιέρειες ανώτερου Βαθμού "μητέρα μου" και τις Ιέρειες χαμηλότερου βαθμού "κόρη μου". Από τον γενικό αυτό κανόνα, στον οποίο δεν παίζει ρόλο ούτε η ηλικία, ούτε και η πιθανή εξ αίματος συγγένεια, εξαιρούνται τρόπον τινά οι δόκιμες που μπορούν να αποκαλούν "αδελφές τους" τις Ιέρειες του Πρώτου Βαθμού και να αποκαλούνται αναλόγως από αυτές, καθώς και οι Μοναχές που αποκαλούνται "αδελφή μου" από όλες τις Ιέρειες και τις άλλες Μοναχές και απλά "μοναχή" από την Πρωθιέρεια.
Διακριτικά Χρώματα Ενδυμασιών Ιερού Τάγματος.
Ενδυματολογικά, όλες οι δόκιμες, οι Ιέρειες και οι Μοναχές φοράνε σε καθημερινή βάση το λεγόμενο "άμφιο" ή "ιερατικό ένδυμα", ένα ολόσωμο φόρεμα σε στυλ αρχαίου χιτώνα που καλύπτει το σώμα τους από τον αστράγαλο μέχρι τον λαιμό. Τα "άμφια" διαφέρουν ελαφρώς ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες των μελών του Τάγματος, ενώ υπάρχουν "άμφια" ραμμένα από λεπτότερο ύφασμα για το καλοκαίρι και "άμφια" ραμμένα από πιο παχύ ύφασμα, πιο ζεστά, για τον χειμώνα. Το "άμφιο" για τις δόκιμες ιέρειες είναι γαλαζοπράσινο στο χρώμα και φέρει κουκούλα, για να μπορεί να κρύβει το πρόσωπο της δόκιμης, όταν παρίστανται άτομα που δεν ανήκουν στο Τάγμα. Το ίδιο άμφιο, χωρίς την κουκούλα, φοράνε και οι Ιέρειες του Πρώτου Βαθμού της Ιεροσύνης κατά το λεγόμενο ενιάμηνο της επιλογής, μέχρι δηλαδή να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν τον δρόμο της Ιέρειας ή της Μοναχής. Οι Μοναχές, φοράνε ένα ανάλογο ένδυμα, αλλά πολύ σκούρο μπλε, σχεδόν μαύρο, ενώ από πάνω φορούν γαλαζοπράσινο πέπλο, το οποίο καλύπτει τα μαλλιά τους, τα οποία οφείλουν να έχουν κρυμμένα, όταν βρίσκονται σε δημόσια θέα. Οι Ιέρειες του Πρώτου βαθμού που επιλέγουν τον δρόμο της Ιέρειας, φοράνε ένα γαλάζιο "άμφιο" χωρίς κουκούλα, ενώ για τις Ιέρειες των ανώτερων Ιερατικών Βαθμίδων, πλην της Πρωθιέρειας, το "άμφιο" είναι μπλε ελεκτρίκ χρώματος. Οι Ιέρειες του Δεύτερου Βαθμού φορούνε το εν λόγω άμφιο και τίποτα άλλο. Οι Ιέρειες του Τρίτου Βαθμού το φοράνε κάτω από ένα πρασινωπό "ιμάτιο" που καλύπτει τον αριστερό ώμο και στερεώνεται με μία καρφίτσα. Σε περίπτωση που κάποιες από αυτές έχουν επιλεγεί για ιεροεξετάστριες, για όσο διαρκεί η αποστολή τους, αλλάζουν το ιμάτιό τους, με ένα άλλο κόκκινο της φωτιάς, ενώ καλύπτουν και το κεφάλι τους με ένα ειδικό για την περίσταση, ανάλογου χρώματος καπέλο. Οι Ιέρειες Τρίτου Βαθμού που γίνονται βοηθοί της Πρωθιέρειας πάλι φορούν δαμασκηνί χρώματος ιμάτιο, ενώ το ιμάτιο της Πρωθιέρειας είναι πορφυρού χρώματος και φοριέται πάνω από ένα παχύ λευκού χρώματος "άμφιο".
Όλα τα μέλη του Τάγματος, οφείλουν να έχουν τα μαλλιά τους μακριά και λυτά (εξαιρουμένων των Μοναχών που απλώς πρέπει να κρύβουν τα μαλλιά τους κάτω από το πέπλο τους), ενώ απαγορεύεται να κοσμούν τον εαυτό τους με κοσμήματα και βαφές προσώπου και νυχιών. Επιτρέπεται ωστόσο να χρησιμοποιούν αρώματα, ενώ επιβάλλεται να χαρακτηρίζονται από απόλυτη καθαριότητα. Από τους κανόνες αυτούς -πλην του ενός που αφορά στην καθαριότητα- εξαιρούνται οι δόκιμες, για το μέρος του χρόνου τους που δεν βρίσκονται στο Ιερό Θεραπευτήριο και ζουν κανονικά την ζωή τους στην πόλη, ούτως ώστε να συγκεντρώνουν πληροφορίες.
Εν κατακλείδι, το Ιερό Τάγμα χαρακτηρίζεται από μία σαφή, καίτοι ιδιόμορφη δομή. Είναι αρκετά ανοιχτό, στον κατώτερο βαθμό της Ιεροσύνης και είναι σχετικά εύκολο για μια γυναίκα της πόλης -ακόμα και για μια όχι και τόσο καλά μορφωμένη- να φτάσει στο σημείο αυτό και να γίνει Ιέρεια Πρώτου Βαθμού ή Μοναχή. Ωστόσο η ανέλιξη στους Βαθμούς της Ιεροσύνης αποτελεί διαδικασία δύσκολη που δεν απευθύνεται παρά σε ένα αρκετά μικρό ποσοστό των Ιερειών του Τάγματος, καθώς και απαραίτητη προϋπόθεση για να μυηθεί μία Ιέρεια στην απόκρυφη γνώση που σχετίζεται με τους μυστικούς σχεδιασμούς του Τάγματος. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς -όσο και αν στο Ιερό Τάγμα, μια τέτοια δήλωση θα θεωρείτο αιρετική- ότι οι Μοναχές, οι Ιέρειες του Πρώτου Βαθμού και οι δόκιμες ιέρειες υπάρχουν απλώς και μόνο για να τις εκμεταλλεύονται οι Ιέρειες των Ανώτερων Βαθμίδων του Ιερού Τάγματος, για να επανδρώνουν και να λειτουργούν τις νοσηλευτικές μονάδες του Τάγματος, για να τελούν διάφορες ελάσσονος σημασίας τελετουργίες για τα μάτια του κόσμου και για να πληροφορούν το Τάγμα για ό,τι ενδιαφέρον μαθαίνουν από τον στενό τους περίγυρο, πίσω στην πόλη. Ο Δεύτερος Βαθμός της Ιεροσύνης αποτελεί στην ουσία ένα ενδιάμεσο, προπαρασκευαστικό στάδιο, στο οποίο η Ιέρεια ξέρει αρκετά για να μπει σε πειρασμό να μιλήσει πάρα έξω, αλλά και πάλι όχι τόσα και σίγουρα όχι τόσο σημαντικά ώστε να απειλήσει το Τάγμα μία πιθανή διαρροή πληροφοριών από εκεί. Σε αυτό το στάδιο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο δοκιμάζεται η πιστότητα των Ιερειών και χωρίζει η ήρα από το σιτάρι. Από τον Τρίτο Βαθμό της Ιεροσύνης και ύστερα, οι Ιέρειες δύνανται να ασκούν πραγματική εξουσία πάνω στα άλλα μέλη του Τάγματος, αλλά και στους πιστούς και η Πρωθιέρεια που έχει περάσει στον Τέταρτο Βαθμό της Ιεροσύνης είναι επιφορτισμένη με το να χαράζει την θρησκευτική πολιτική του Τάγματος, συντονίζοντάς τις υφιστάμενές της Ιέρειες, με την βοήθεια των τριών Βοηθών της.
.jpg)
.png)